Eindhoven Marathon: Met een Bloedgang in Hondenweer naar de Finish

Daar sta je dan na 12 weken keihard training drijfnat in het startvlak van de Eindhoven marathon. Het komt met bakken uit de lucht zetten. Hondenweer, je wenst het niemand toe. Maar zoals de hardloopuitdrukking gaat: het is altijd hardloopweer.

Mijn marathonavontuur begint 12 weken eerder. Nee, in feite al in december 2012. Toen startte ik met de voorbereidingen voor de Parijs Marathon (april ’13). Helaas – achteraf gezien misschien wel goed – liep ik een week voor de start een kuitblessure op waardoor het hele feest niet door kon gaan. Met een maand herstel en een aantal weken van schemaloos lopen werden de pijlen in juli gericht op Eindhoven marathon. Niet de grootste marathon van Nederland, volgens de kenners wel erg snel. Dit wil zeggen vlak en weinig bochten. Berlijn, Rotterdam en Dubai zijn ook snelle marathons. Maar zolang je wat mij betreft niet uit Eldoret komt, afstamt van de Kalenjin-stam of een sub 2:30 loopt heb je met een snel parcours weinig van doen.

Actiefoto’s

Kledingkeuze

Drijf nat en nog geen kilometer gelopen. Dat is de stand van zaken zondagochtend om vijf minuten voor tien op de Vestdijk in Eindhoven. Twijfel slaat toe over mijn kledingkeuze. Had ik meer aan moeten trekken dan alleen singlet en korte broek. Ik kijk om me heen en andere lopers dragen ook kort. Veel broekjes, singlets daarentegen weinig. Ik zie ook jasjes. Nu in het startvlak vast heerlijk, maar om er een marathon in te lopen. Nog twee minuten. Snel trek ik mijn geïmproviseerde regenjas – lees vuilniszak – en oude trui uit.

Plan van aanpak

Exact om tien uur wordt het startschot gegeven van de 30e editie van de Eindhoven marathon. Enkele seconden nadat de elite lopers zijn vertrokken komt ‘mijn’ startvlak in beweging. Als koeien op de eerste lentedag schieten we over de startlijn. Oke! Let´s go. Plan voor de aankomende 42.195 meter; iedere kilometer afleggen in 4:37 of sneller. Om uiteindelijk in 3:15 uur over de finish te komen.

Eerste kilometers

Nog een hardloopuitdrukking: de marathon begint pas bij dertig kilometer. En dit klopt als een zwerende vinger en staat als een huis. Daarom is de marathon ook vooral veel inhouden en aanvoelen wat je lichaam je te vertellen heeft. Na dertig kilometer is het der op of eronder. Kan je nog versnellen of wordt het een lijdensweg. Ik heb er nog al een handje van om te snel weg te gaan. Ook nu is dit het geval. Eerste kilometers gaan te hard, ik weet mezelf te temperen tot 4:30 per kilometer. En dit voelt goed.

Twee rondes

Eindhoven marathon is twee rondes. Vooraf wist ik niet goed of ik dit nu fijn of juist vervelend vond. Wel fijn is dat mijn vader vanwege de twee rondes redelijk eenvoudig op negentien kilometer een nieuwe rondje gelletjes kan overhandigen. Mijn voedingsstrategie was simpel, iedere vijf kilometer een gel. Acht stuks in totaal en dat zijn er best veel. De laatste twee gingen er dan ook moeizaam in.

Eerste rondje Eindhoven was voorbij voordat ik het wist. Qua kilometertijden zat het ook goed, ik liep constant rond de 4:30. Op een aantal momenten na loop ik voornamelijk alleen. Even geprobeerd in de 3:15 pace groep, maar dat was verschrikkelijk. Heel veel mannen op een hoopje, die allemaal zo dicht mogelijk bij de pacer willen lopen. Nog geen kilometer kunnen volhouden. Snel er langs en op naar ruimte, dan maar in mijn eentje. Op naar de dertig kilometer.

Finish

Ik ben dertig kilometer inmiddels gepasseerd en voel me nog steeds top. Er is geen concreet besluit, maar ik begin snellere kilometertijden te klokken. Ik loop in deze fase minder vlak. Op een gegeven moment geeft mijn GPS-horloge zelfs 15 km / u aan. Kilometer 35 tot 40 gaat in 20:35 minuten, meteen mijn snelste van de marathon. Veertig kilometer passeer ik in 2:59 uur. Ondanks de eerste signalen van mijn lichaam dat het genoeg is geweest, weet ik de laatste kilometers zonder verval uit te lopen. Stratumseind is vanwege de weersomstandigheden niet heel erg vol. Ik kan ze ook geen ongelijk geven. Waarom zou je in de stromende regen naar hardlopers gaan kijken? Maar het publiek wat er staat, geniet in volle teugen. Er wordt al lekker een biertje gedronken. Laatste bocht naar links de Vestdijk op. Ongeveer tweehonderd meter later kom ik in 3:09:55 over de finish. Ik duik hiermee 27 minuten onder mijn Amsterdam Marathon tijd van 3:36.

Vrijwilligers

Hardlopen in hondenweer is een ding, maar een dag lang een kruispunt bewaken of water uitdelen in de stromende regen is helemaal gene pretje. Daarom bergen van karma voor al die vrijwilligers. Zonder hun was dit geweldige hardloopevent niet mogelijk. Dank!